Όταν επιλέγεται ένα είδος ξύλου, είναι σημαντική η γνώση της ποιότητας και της κατάστασής του, καθώς επίσης και το σκοπό τον οποίο εξυπηρετεί. Η επιλογή των ξυλογλύπτων για το είδος του ξύλου που θα χρησιμοποιήσουμε εξαρτάται από τη διαθεσιμότητα και το κόστος των ξύλων από τα οποία αναπόφευκτα θα εξαρτηθεί και η τελική τιμή του έργου.

Τα είδη των ξύλων που συνήθως διατίθενται σε μεγάλες ποσότητες είναι αυτά που προορίζονται για την κατασκευαστική βιομηχανία. Ωστόσο, είναι δύσκολο να προμηθευτεί κάποιος ξύλο πάχους μεγαλύτερου των 10 cm. 

Τα μεγαλύτερα κομμάτια συνήθως προέρχονται από πριονιστήρια, ή από κομμένα ή ξεριζωμένα δέντρα. Η επιλογή του ξύλου πρέπει να γίνεται με βάση το είδος γλυπτικής που θα χρησιμοποιηθεί, δηλαδή, ένα ξύλο με εμφανή «νερά» μπορεί να είναι ιδανικό για μεγάλες και απλές μορφές, αλλά εντελώς ακατάλληλο για ένα κομμάτι με συγκεκριμένο μοτίβο. Ενώ ένα ξύλο με λιγότερο εμφανή «νερά» είναι κατάλληλο για πιο ομοιόμορφο σκάλισμα. 

Τα ξύλα που δούλευαν οι Έλληνες ξυλογλύπτες ως τα μέσα του 20ου αιώνα προέρχονταν από την ελληνική χλωρίδα και βρίσκονται κοντά στην περιοχή τους. Τα ξύλα αυτά ήταν συνήθως ξύλα βελανιδιάς, καστανιάς, καρυδιάς, φτελιάς, κυπαρισσιού, φλαμουριάς, σφενταμιού και λεύκας. Τα τελευταία 50 χρόνια όμως, εισάγονται στην Ελλάδα ξύλα πολυτελείας από άλλες χώρες και πολλά από αυτά είναι το ίδιο κατάλληλα για την ξυλογλυπτική, όπως η αμπουρά, το αγιούς, το μαόνι, η λάορα, το οκουμέ κ.α.

Το κάθε ξύλο, όμως, έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και διαφέρει από τα άλλα κυρίως σε χρώμα και σε σκληρότητα. Τα σκληρά ξύλα στραβώνουν, γι’ αυτό χρησιμοποιούνται για ξυλόγλυπτα που έχουν αρκετό όγκο γύρο από τον άξονα τους. Αντίθετα, για επίπεδες επιφάνειες με όγκο μόνο από τις δύο πλευρές του άξονα τους δεξιά και αριστερά χωρίς όγκο πίσω και εμπρός, προτιμούνται τα μαλακά ξύλα για να αποφεύγεται το στράβωμα.

Δείτε έργα μας σε διάφορες μορφές και με διαφορετικά ξύλα: