Βυζαντινή τέχνη ονομάζεται πρωτίστως η καλλιτεχνική παραγωγή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τον 4ο Αιώνα ως την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, και κατ' επέκταση η τέχνη που ακολούθησε τις ίδιες αρχές έξω από τα χωροχρονικά όρια της συγκεκριμένης κρατικής οντότητας.

Διαχρονικά σημαντικότερο κέντρο της βυζαντινής τέχνης ήταν η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας Κωνσταντινούπολη, η ακτινοβολία της βυζαντινής τέχνης όμως απλώθηκε σε μεγάλο μέρος του μεσογειακού κόσμου και στην ανατολική Ευρώπη ως τη Ρωσία και την Αρμενία.

Οι παλιοί τεχνίτες και οι μοναχοί κατασκεύαζαν ωραία τέμπλα εκκλησιών, δεσποτικούς θρόνους, άμβωνες, αναλόγια, μανουάλια (κηροστάτες), επιταφίους, ξυλόγλυπτα ταβάνια και πόρτες ναών. 

Η βυζαντινή τέχνη διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο, από τη Ρωσία μέχρι τη Βαλτική, καθώς και στην Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία και στην Ιαπωνία. Η Κωνσταντινούπολη (Βυζάντιο) ήταν σπουδαίο κέντρο τέχνης. Το σημαντικότερο επίτευγμα της Εκκλησιαστικής ξυλογλυπτικής είναι το τέμπλο, στο οποίο συγκεντρώνεται το σύνολο των διακοσμητικών θεμάτων. 

Τα πρώτα Βυζαντινά τέμπλα είχαν στο κάτω μέρος τη ζώνη των θωρακίων, στο μέσο ήταν η ζώνη των Δεσποτικών εικόνων και στο πάνω μέρος το επιστύλιο.

Τέμπλο μας στα Μαλάματα Αιτωλοακαρνανίας






Τέμπλο μας και λοιπά έπιπλα στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κραθίου



Τέμπλο μας σε μικρό Εκκλησάκι









Παλιότερα έργα μας: 



Βημόθυρα